Terwijl ‘gelukkig uiteinde’ de grap van de grens tussen 2013 en 2014 is, vlecht ik mijn haar. Wat is dat nu voor opening van een oudejaarsblog die toch wel wat reflectiezin in zich hoort te hebben? Ik zal het je uitleggen.
Ik was gisteren in het Tropenmuseum in Amsterdam en daar las ik dat in de vroege cultuur in Peru mensen veel betekenis hechten aan een vlecht in het haar van een vrouw. Het is een symbool dat steeds terug komt in de tekeningen op hun aardewerk. Het symboliseert namelijk de vervlochtenheid van het leven. Van leven en dood. Van gebeurtenissen met elkaar.
Uit die vervlochtenheid mondt een resultaat: het laatste plukje recht haar onderaan de vlecht. Je zou het een gelukkig uiteinde kunnen noemen.
Ik ben altijd wars van reflectiezin op oudjaarsdag. Kan de melancholie ook bijna nooit onderdrukken. Ben zeer tot ernstig geneigd oude dagboeken door te bladeren. Haat vuurwerk omdat het soms voelt alsof herinneringen aan een oud jaar kapot knallen met het inluiden van een nieuw jaar. Ik zou het bijna aan de hand van symptomen als een oudejaarsziekte kunnen aankaarten bij het medisch loket.
Maar vandaag is het anders. Want ik bedacht: zonder vlecht geen uiteinde. Zonder uiteinde geen vlecht. Een jaarwisseling is een breukvlak verzonnen door de mens. Er zijn wel resultaten van een aantal gebeurtenissen vervlochten met elkaar. Daar kun je op reflecteren, daar kun je vanuit verrekijken.
Ik blik vandaag liever vooruit dan achteruit. Maar eerst wil ik jou als lezer (ik weet voor een groot deel niet eens wie je bent of waarom je trouw of ontrouw bent in het lezen) bedanken voor bezoekjes. Ik hoop dat de verhalen op dit blog je gebracht hebben wat je hoopte te vinden.
Ik zal bij deze wat geschreven hoop voor 2014 uiten. Ik hoop vanaf maart stage te gaan lopen bij een nog nader door mijn masterdocenten te bepalen krant. Ik hoop een kinderboek af te schrijven waar ik afgelopen zomer aan begonnen ben. Ik hoop ... en tadadadam, dit is een aankondiging: komend september mijn eigen freelancebedrijf te lanceren. Ik hoop ook dat jij mij blijft lezen.
Misschien ben jij wel zo iemand die met oudjaarsdag liever blijft vlechten. Waarom zou je een elastiekje om dat laatste stukje haar binden. Misschien leef je maar door omdat je bang bent voor wat je aantreft als je achterom kijkt. Of ben je bang vooruit te kijken. Loop je je levensweg starend naar je schoenen. Of krijg je je vlecht niet meer uit de knoop.
Oei oei de reflectiezin steekt toch de kop op. Mijn enige aansporing voor vanavond is: misschien kan één van de vrienden die je aantreft in de menigte van uitzinnige dansende champagne drinkende vuurwerk afstekende mensen, je wel een elastiekje lenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten