Als oude mensen hard proberen te lopen ziet dat er soms raar uit. Ik loop een eindje op met een figuur die zich als een krakende robot beweegt. Dan wel in het omhulsel van een deftige heer. In het zwakke schijnsel van de lantarenpalen lijkt zijn houterige pas van metaal. Hij vertelt dat hij elke avond deze weg langs het water loopt.
‘Deze weg leidt me terug naar de bus en weg van mijn liefde. Ik heb al vijftien jaar een latrelatie aan het Heronimusplantsoen. De muziek heeft ons samen gebracht.'
Ze hadden samen het pianospelen weer opgepakt. Met vier handen op de piano. Toen was de liefde geboren. Nu neemt hij iedere dag de bus vanuit Soest om haar te bezoeken. En iedere dag doet het weer een beetje pijn als hij terug loopt langs de Singel.
Foto door Liesbeth Oosterom.‘Lepelen’ is een project van de gezusters Oosterom. Het zijn portretten in tekst en beeld gemaakt tijdens een wandeling door het Utrechtse park Lepelenburg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten