Haar leeftijd was achter verf verscholen
net als de tranen die ze zelden huilde
en de dagen die ze zelden leefde
Gebaard had ze,
gebaard en bevonden
dat wat je geeft
nooit terugkomt
alles voor niets zei ze
alles voor niets
De handen van vader en
de handen van alle jochies
hadden haar huid getekend
ze had de kiertjes dicht geverfd
zwijgen was haar liever
alles van het leven
had ze verdragen
Genoeg.
Het was nu genoeg zei zij
Ik begreep niet waarom
en leefde haar verborgen tranen
buiten op de stoep
Geen opmerkingen:
Een reactie posten