Tussen mijn vingertoppen door
verdwijnen ze, je woorden
hoor, ik verlies ze
geruisloos verlies ik ze
ik deuk in als zij
vallen op de vloer van grijs beton
vlak, dat zijn ze
ik denk: velen zijn geroepen
slechts weinigen zullen hun vleugels
uitslaan, meegaan met
ik weet mijn god niet wie je bent
maar als je geest waait
zucht naar mij en ik je niet lucht
lukt het mij niet om op te staan
soms hoef je maar een woesje verder of je hebt me
Geen opmerkingen:
Een reactie posten