Ik waai langs jaren

Ik waai langs jaren 
Ik groet en ik grief 
Ik zwaai mijn haren
godvergeten lachend
en soms lief

Maar vastgeroest ben ik
dat zeggen ze me

een kast vol boeken heb ik
maar nog steeds weet ik niets 

Meer dan dat
in een stilte van druppels
op een dag van dagen tellen
ik geloof ik
waai langs jaren
En vastzit aan iets