Over inrichting waar toevallig een zwerver sliep
zeiden wij: dat is toch van de gekken
Over de dromen die hij had zeiden wij hetzelfde
-achteraf schaamde ik mijn woorden weg
Ik vroeg me af
waarom zijn baard niet in mijn handen paste
waarom zijn plastic tas niet in mijn armen sliep
waarom zijn adem niet verdween in de mijne
Ik keek, of deed alsof ik keek
en er knapte zoveel
als was geknapt in zijn handen
Mijn adem luchtte op want
ik ving alles op in een plastic tas
en was dankbaar dat mijn hart nog kon lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten