De vervlogen geur van kaarsvet
fabriceert een zucht naar jouw blik
in de stad van porselein zwijg ik
maar vergeten doe ik niet
Zwijgend durf ik niets te zeggen
nietszeggend zwijg ik voort
want zoveel woorden zoveel zinnen
dansen draaiend op mijn koord
Alles is breekbaar als stilte
je raapt hem op en hij glipt je handen uit
klettert vergetelheid in – zo gaan die dingen
Zo gaan die dingen
zouden ze zeggen
zo gaan die dingen,
zo verstrijkt de tijd
als de koning van wezel-ezel
en wat dan overblijft
is kwetsbaarheid
Geen opmerkingen:
Een reactie posten